در شروع بحث، ابتدا تكليف همه چيز را روشن مي‌كند: <جايگاهي كه من از آن موضع، راجع به معماري صحبت مي‌كنم، جايگاه كميت در معماري است> و ادامه مي‌دهد: <معماري را مي‌توان به دو مبحث كمي و كيفي تفكيك كرد، مجموعه‌‌اي از اطلاعات كه باعث ايجاد يك پروژه معماري مي‌شوند اگر قابل سنجش باشند، كميت‌‌ها هستند و اگر از روي درك حسي مشخص شوند، كيفيت نام دارند. ساليان درازي است كه بحث كميت در معماري مطرح شده و اگر بنده امروز در اين جا هستم در واقع دنباله اين كوشش‌ها را به سهم خودم مطرح مي‌كنم تا شايد نتيجه اين تلاش‌ها كه توسط مجموعه‌اي از محققان معماري صورت گرفته، باعث شود كه در آينده كشور، اين حرفه جايگاهي واقعي خودش را بيابد> و قبل از هر گونه ارزيابي شتاب‌زده‌اي اضافه مي‌كند: <اگر ما معماري را فقط براي معماري در نظر بگيريم حاصل يك كار انتزاعي است كه شايد براي محافل داخلي به درد بخورد. بنابراين نفي نمي‌كنم كه اين مباحث به شكل انتزاعي‌اش انجام شود ولي آنچه مسلم است، در جامعه امروز به علت شدت نياز مردم به يك زندگي خوب و درخور شان، ما حرفه‌مندان معماري بايد تلاش كنيم كه در جهت اين هدف گام برداريم<. 

 اساس كار دكتر روزرخ اين گونه است كه: <در ترجمه كتاب دايره‌المعارف معماري جهان، نوشته معمار سوئيسي هانري استلن، من سعي كردم كه نشان بدهم يك ديد سيستماتيك كمي هم در معماري است و بايد آن را در تجربيات گذشتگان مورد تشخيص و تحليل و نقد قرار داد. استفاده كردن از معماري سنتي در بحث معماري امروزي، نيازمند مستند‌سازي كليه آثار معماري كشور است، يعني حركتي ضروري و لازم اين مبحث پايه‌اي براي تمام تحليل‌هاي بعدي ما قرار خواهد گرفت. اما متاسفانه در كشورمان در بخش بررسي علمي آثار معماري سنتي ضعيف عمل كرده‌ايم و طبيعتا حجم زيادي از تحليل‌هايي كه روي اين بناها انجام شده است بدون آگاهي‌هاي كافي بوده و يا صرفا با بسنده كردن به روش قياس انجام گرفته است. البته در جاهايي كه اطلاعات كافي نيست و دسترسي امكان ندارد راهي جز قياس باقي نمي‌ماند اما در صورت وجود مرجع چه؟